Nyalh zurh
“Íÿëõ ç¿ðõ”
Íýã ë ìýäýõýä ñàð ãàðàí áîë÷èõæýý. Ñýòãýëèéí ýìçýã íÿëõ ç¿ðõ ìèíü ÷àìã¿éãýýð ýã÷èä íü òàì øèã… Ýçã¿éðýë ¿¿ðýýð àéë÷èëæ ¿¿ðýãëýõ øºíèéã ÷ òîñíî. Ç¿¿ä ýâã¿éð÷ ñýòãýë áà÷èìäàíà.
×è ìèíü íàäàä õ¿íèé õ¿íèéã ººðèéí ìýò àìèà òàâüæ õàéðëàõûã çààæ èðñýí òàâüëàí. ÷àìã¿éãýýð áè õýí ÷ áèø. Ñóë äîðîé, èòãýë ¿íýìøèëã¿é, àç æàðãàëã¿é. ¯¿ðýýð ÿìàãò ñýðíý. ×èíèé òóõàé áîäíî. Óéëíà. Áàéãàà ãàçðûí ÷èíü òóõàé òààìàãëàí îðøèõîä õè÷íýýí óéòàé ãýý÷. Äýíä¿¿ ÿäìàãõàí õ¿íèé àìüäðàë ÷è æàðãàõ ãýæ íàäàä èðñýí áàéëòàé. Çîâëîíãîîñ àíãèæðóóëàõ ãýñýí ýýæèéíè ìèíü õ¿ñýë áèåëýëýý îëæ ÷àäñàíã¿éä õàðàìñàíà. 18-õàí íàñ äààí÷ õàðóóñàëòàé. ×àìã¿éãýýð ºäºð øºíèéã óéëæ èëýýñýýð. Ñýòãýëýýñ íýã ýðõòýí àâ÷èõñàí ìýò áàéíãà ºâäºí, õºíä¿¿ðëýíý.
Õàæóóä áàéõäàà õàæèãëàæ, õàìò áàéõûí æàðãàëûã ìýääýã¿é õ¿í ãýäýã äààí÷ òýíýã þì. Õàãàöàë, õàðóóñëûí õîéíîîñ õàðàìñàæ ñóóõàä àìüäðàë äààí÷ õÿëáàð áàéæ ãýìýýí íü áîäîãäîíî. ×àìäàà õàéð ìýäð¿¿ëæ áàéñàíñàí áèë¿¿ äýý… Á¿õ ç¿éë óòãàã¿é. Äýíä¿¿ óòãàã¿é. Õà÷èí èõýýð ÷àìàéãàà õàéðëàìààð, õàéðëóóëìààð ñàíàãäàíà. Äýíä¿¿ íÿëõ àìüòàí ÿìàð èõ çîâæ áàéãààã áîäîõ á¿ðò õàðàìñàíà. Ãýâ÷ ¿õýë àéë÷ëààã¿éä ýíãýðòýý íýâøèí òàéòãàðàë ºâºðëºíº… Ìèíèé äýíä¿¿ “Íÿëõ ç¿ðõ” ñàíàæ áàéíà ìºíõèéí ç¿ðõýí áèåèéí õîëáîîñ ìèíü
Залуучууддаа… гэрлэхэд бэлэн үү?
Би хэзээ мөдгүй айлын бэр болох гэж яваа нэгэн… Ер нь өөртөө үнэнч нэгэн л дээ. Үзэл бодолдоо хатуу чанд тэр хэвээрээ ч өссөн гэж бодогддог. Анхны гэх зүйлийн үнэ цэнэ надад ямагт тэргүүнд тавигддаг. Бүх хүмүүст тйим л байх… Энэ цаг үед дэндүү гүн орж байгаагийн хувьд сэтгэлд харанхуй зүйлс тун их болжээ… Хүн бүр залуугаасаа сэтгэлийн зовлонд унаж, хар нялхаараа амьдралын утга учраа алдаж гунигтай амьдарч байна. Би эмэгтэйчүүдэд бүр их санаа зовж байгаа. Сүүлийн үед хүүхэдгүй эмэгтэйчүүд маш их байна! Эмч домч гээд л… уулзсан бүхэн сайн эмнэлэг асууж сурж байх юм. Хамгийн гэгдэх сайн найзууд минь үр хөндүүлсэн, бас ч үгүй 3 тоо давсан байх юм… Сэтгэл өвдөөд уйлмаар болоод сүүлийн өдрүүдэд хэцүү байна. Хүний нандин нууц дэлгэхэд нууц л гэж амаа барьж сууна. Эрэгтэй эмэгтэй хүмүүс эв түнжингүй хосолсоор л… Read the rest of this entry »
1998 он /шүтээн/
Цаг үе гэж сонин эд шүү… Эгэл жирийн л орчинд бага насаа үдсэн. Уугуул нутаг минь Дархан. Тэндээ төрж, тэндээ өсч их сургуулийн намар харин Улаанбаатарт эхэлж байлаа… Миний бодлоор тэр үед уб-гийнхан илүү хөгжилтэй байдаг байсан шиг санагддаг. Ах маань хотоос амралтаараа ирэхээр хэдэн сонсдог дуутай /сд тоглуулагч/… бас их плакат авчирдаг байсан /тэр үеийн сонсдог байсан хамтлаг дуучид, спортын одод гээд л…/ Ахыг ирэхээр байрныхан мэддэг байсан, инээдтэй л дээ. Манай ах урлагийн сургуульд сурдаг байсан л даа/хөгжимчин/. Аав маань хөгжимчин… Тэгээд гэрт том том өсгөгч тавиад аавтай дуу, болон хөгжмийн талаар их ярилцдаг байсан. Тэгээд л байрны хүүхдүүд мэддэг байсан юм. Ахын маань диваажин тэр л байсан болов уу гэж би боддог. гэртээ хоолоо хийлгүүлээд, дуугаа сонсоод, гэр бүлийнхэнтэй элэг бүтэн… Тэгээд л амраад дотуур байрлуугаа явдаг байсан.
Тэр үед өрөөний ханаа плакатаар дүүргэх гээд ахыг ирэх болгонд захидаг. Ах ирэх бүртээ авчирсаар дүүрсэн дээ ккк… ХҮҮХДҮҮД ОРЖ ИРЖ ҮЗЭХ ИХ ДУРТАЙ БАЙЛАА ЯАГААД ГЭВЭЛ ТЭНД УРЛАГ СОНИРХДОГ ХҮН Ч СПОРТ СОНИРХДОГ ХҮН Ч БАЙДАГ БАЙСАН ЮМ ШИГ БАЙГААН. Миний хувьд нэг цагаан кассетны шүдийг элэгдтэл сонсож байсан юм. ТЭР БОЛ BSB БАЙЛАА. Ямар их сонсдог байлаа даа… Ёстой улаан фен… Ялангуяа Ник гээд л кккккк сүртэй юм болно ш дээ. Тэр үеийн шаргал үст залууг бүхий л эмэгтэйчүүд хүндэтгэдэг байсан биз ээ… Ингээд нэтээс хэдэн дуу сонсож байгаад гэнэт эргэн дурсахаар шийдлээ.
ӨРШӨӨ…
2009 он. Тэнгэр сүсэглэсэн цаг үе. Хэн ч мэдэхгүй тэр ертөнцрүү өнгийн орж, сэтгэлийн гэгдэх бузар бүхнийг үргээх гэж өөрийгөө зориуллаа. Бүх насаараа хадганд мөргөж, сүүнд орж, ууланд гарч, уран цэцэн шүлэгч нэгэн боллоо. Бүхний сайн сайхны тулд, өмгөрч шаналсан сэтгэл, өвчин зовлонгоо гээж сүсэг дор бөхийлөө. Хувь тавьлан гэж хар бүхэнд хариу өгч өөрийгөө сүглэж явна. Цэл залуухан эд халуун хүүхэн хонгор биед минь заримдаа ертөнцийн бүх зовлон дэндүү хүнд санагдах үетэй… Гэвч энэ бол нүгэл гэмшлийн харгуй. Унд
Амьдрал бол шагнал…
***
Би энэ үгийн тухай сүүлийн үед их бодож байна… Учир нь надад нэгэн зүйлийг ухааруулсан юм шиг. Ойрын хувьд ойрын ч гэж дээ сүүлийн 7-8 сар энэ блогноосоо их л хөндийрч дээ. Бичиж найруулах, шүлэглэх мэт сэтгэлийн ямар нэгэн зүйл гарахаа больчихсон. Хүн гэж их сонин юм. Энгийн байх тусам баялаггүй болчихдог юм шиг. .. Зовлонгүй байх тусмаа тэмүүлэлгүй болчихдог юм шиг. Эсвэл сэтгэлийн мэдрэмжээ гээчихсэн юм шиг бүх юм энгийн болчихсон юм шиг санагдах. Хүний амьдрал утга учиртай байхын тулд өдөр бүр, цаг ямагт адал явдал, зовлон гунигаар дүүрэн байх ёстой юм шиг… Би урд нь нэгэн зүйлийн төлөө хүсч, тэмүүлж, зүтгэж, тэмцэж ирсэн. Амьдралынхаа утгыг нэг талаас алдаж, нөгөө талаас өөртөө хамгийн сайхан мэдрэмжийг хадгалж үлдэхийн төлөө уйгагүй тэмүүлж, тэнэглэж, зовж зүдэрч явсан. Үүгээр л миний амьдрал үргэлжилж олон жилийг өнгөрөөсөн… Энэ үед л хамгийн тансаг, хамгийн гунигтай зүйлийг мэдэрдэг байсан мэт. Гэсэн одоо миний бүх зүйлийг эргүүлчихсэн мэт… Хүсэл мөрөөдөл биелэдэг мэт их зүйл өөрчлөгдөж, өөрийн минь хэзээч чадахгүй хүсэхгүй байсан зүйл минь нэг л өдөр ирчихсэн…
Бүх зүйл зүгээр л урсгалаараа өнгөрсөн. Надад захирагдахгүйгээр бүх зүйл хувь тавьлангаар өөрчлөгдсөн мэт бодогдоно. Хэзээ ч төсөөлж байгаагүй тэр харгуйруу хөл тавиад алхаж явна. Энэ харгуйдаа би ямар их дуртай гээч. Сэтгэлийн амар амгалан, хайр хүндлэл, итгэл найдвар, инээд баяслаар дүүрэн ХАРГУЙ… Би үүнд яг л зүүдэлж байгаа мэт хөвөн амьдардаг. Миний огт төсөлөөгүй энэ ертөнцийн эзэн бол тэр минь… Тэр миний гуниг зовлонг үгүй хийж, сэтгэлд минь хүрэн хүртэл тэмүүлж миний төлөө байсаар ирсэн. Анх харахад л надад ер бусаар таалагдсан энэ хүний тухай
9 сарын 1-ний ЧИМЭГ
Нарны хурц гэрэл гэр дүүргэх гэгээнээр өглөө сэрлээ… Нойрон дунд хүүхэд багачуудын дуу- уул нь намайг сэрээгүй цагт барагтаа л хүн хөдөлгөөн сонсогддоггүйсэн. Орноосоо суга үсрэн энэ өглөөний нарыг харахаар шууд зүглэлээ. Яагаад ч юм энэ нар маш ариун, бас дулаахан зөөлөн төөнөнө. Ийм л байдагсан… Шуугианы дунд айлчилж сонороо тавьлаа. Бяцхан жаалуудын өхөөрдөм яриа, ижий аавынх нь инээмсэглэл, гоёж гангалсан байгааг хараад өөрийн эрхгүй сэтгэл хөдөллөө. Хамгийн ариун ҮЕ миний сэтгэлийг хөдөлгөж, форм парчигны дурсамж толгойд буулаа…
…Шөнөжин оёдлын машины дуу хангинаж, ээж зүйрмэглэх зуур, Read the rest of this entry »
Setgeld nas baidgui
Хажуу талд яг зэрэгцэн суусан нэгэн… Тэр хүн байс гээд утсаа чихэлцсэн ядсан хүмүүстэй зэрэгцэж ирээд утсаа гаргах нь тээртэй. 1 биш, 2 биш, 3 биш… бүр зөндөө гаргаж ирээд хараад л болчихно. Шив шинэхэн сорочикон цагаан цамц, гадуураа ОБЕГ-ын тэмдэг бүхий цэмцгэр шинель өмсчээ. Харахад бас ч үгүй төрд үүрэг хүлээсэн алба хашдаг нэгэн. Хижээл 37-40 эргэм насны хүн лавтай. Тохойг минь хөндөж, бас зайгүй байхад чихэж ирээд утсаа гаргах нь үнэхээр цухал хүрмээр. Миний цухал зарим зүйлс дээр өөрийн эрхгүй төрдөг. /Олон нийтийн унаанд явж байгаа хирнээ хэрэлдэж муудалцах-тэр бол түлхэлцэж шахалдсанаас үүдсэн хэл ам мэдээж. Бас нээх том үүргэвч Read the rest of this entry »
Харанхуйн-харанхуй дагуулсан аялгуу…
Ажилдаа ирэх замдаа бидний ярьж заншсанаар Багшийн дээдийн буудал дээр бууна. Өнөөдөр амралтын өдөр болохоор аажуухандаа ажилдаа ирж яваа минь цаг 12.05, хагасайн.
Энэ буудалруу хаанаас аль зүгээс хэдийд ч дөхөн ирэхэд дуу хуур, элдэв чимээ чангараад ирнэ. Хөл хөдөлгөөн ихтэйг Улаанбаатарчуудаас гадна орон нутгийнхан ер нь тэгээд хэн бүхэн мэдэх биз. Би нэг хүнийг энэ удаад ч бас л харлаа. Тэр хар төмөр хашааг яг буландаж суучихсан, хав хар шил зүүж, өмнөө бөөрөнхий богц тавьсан нэгэн… Хаа нэгтээ бидний сулхан мэдэх аялгууг баян хуураар эгшиглүүлнэ. Түүний “ажлын” өдөр магадгүй надаас урьтаж эхэлсэн байх. Нүд минь түүний богц гэмээр хүүдийрүү өөрийн эрхгүй туслаа. Доторлож бас ч үгүй хүний гар хийхэд эвлэгхэн, бүр цаашлаад унагаж хаягдахаас сэргийлсэн гэмээр гүзгий нямбай хийгдсэн сав аж. Тэрээр өчүүхэн ч болов найдвар өвөрлөж, царайндаа ширхэг гуниг агуулалгүй аялгуугаа үргэлжлүүлсээр… Түүний тухай бодол сэтгэл өвтгөсөн. Учир нь түүнийг өрөвдөөд зогсохгүй өөриймсөж хэн бүхнээс хамгаалмаар санагдсан. Read the rest of this entry »
Shuudai uursen uvuu…
… Ажлаа тараад гэрийн зүг яаравчлан явлаа. Бүрэнхийд өвлийн жихүүн жавар хацар жиндүүлэхийг яана. Уламжлал ёсоор автобусныхаа буудал дээр хүлээнэ. 21 цаг болчихлоо унаа ирэх болов уу, зогссон болов уу эрт гардаг байж… Манай чиглэлрүү ихэвчлэн өвөө эмээ нар байдаг шиг санагддаг. Учир нь надад автобусанд суудал олддоггүй, бас хүлээгээд суусан хүмүүс нь тийм байдаг. Хотын алс зайдууруу залуучууд бол явахгүй, харин хөгшчүүл бол явдаг л гэмээр. Ашгүй автобус ирлээ.
Ороод хойд хавиар чихцэлдэн шургаад зогсоно. Битүү хүнтэй автобус чиглэлээ зорино. Нойр хүрээд л. Кондакторын дуу хадна… Оюутнуудыг 21 цагт билетээр явуулахгүй гэнэ.
-Чамайг амрах гээд явж байхад би зөөгөөд ажлаа хийгээд явж байна Read the rest of this entry »
Хөх зүрхний зураас... 